“Tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren
En ook weemoedigheid die niemand kan verklaren
Die des avonds komt wanneer men slapen gaat”
Meteen moet ik aan deze passage van Willem Elsschot denken uit zijn gedicht “Het Huwelijk”, wanneer ik het voorstel van N-VA-voorzitter Bart De Wever hoor om Vlaanderen bij Nederland aan te sluiten. Tenzij ik me vergis, is Elsschot de enige Vlaamse schrijver die ook meer dan 60 jaar na zijn dood nog gelezen en geciteerd wordt bij onze noorderburen. Cabaretier Youp van ’t Hek gebruikte dit vers zelfs ooit in één van zijn shows.
Er staan inderdaad niet alleen wetten in de weg om de wensdroom van menig Orangist in vervulling te laten gaan. Er zijn ook praktische bezwaren. Zoals het feit dat Nederlanders en Vlamingen gescheiden blijken door dezelfde taal.
Het is exemplarisch dat de schrijver van Kaas en van Lijmen/Het Been de laatste Vlaamse schrijver is die bij de Hollanders de tand des tijds al meer dan een halve eeuw doorstaat. Het is ook exemplarisch voor het feit dat, tot spijt van wie het benijdt, qua taal maar ook qua kennis van elkaars (populaire) cultuur Nederland en Vlaanderen steeds meer uit elkaar groeien. Ten tijde van Mies Bouwman en Jos Brink – zo kent u meteen ongeveer mijn leeftijd – was de grens tussen beide gebieden wellicht kleiner. Vlaamse kranten en magazines vermelden nu op hun televisiepagina’s zelfs nog amper wat er ’s avonds aan de andere kant van de grens op tv komt. Na “In de hoofdrol” met Mies en “Wedden Dat” met Jos raakten Vlamingen en Nederlanders echter meer en meer gescheiden door dezelfde taal.
Eén land met 24 miljoen mensen die dezelfde taal spreken? Het lijkt erg aanlokkelijk. Maar dan zal er toch nog heel wat water door de Schelde en de Maas moeten vloeien. En zullen we elkaar op taalgebied toch wat beter moeten proberen begrijpen. Op de VRT en in andere media wordt bijvoorbeeld steeds minder Algemeen Nederlands gebruikt en voorbij Wuustwezel of De Klinge worden slechts weinig tot geen woorden uit Vlaanderen overgenomen.
En mocht men in Nederland zeggen dat er geen kat geïnteresseerd is in zo’n mogelijke hereniging van Vlaanderen en Nederland dan zou dat nog kloppen ook. Geen kat kent die uitdrukking. Daar zal men eerder zeggen dat er geen hond belangstelling in heeft. Maar ja, geen haan die daar naar kraait! Dat verstaan we allebei dan weer wel….
Als bezige bij is jurist Bart De Clerck perfect op zijn plek in “Den Cleynen en den Grooten Biecorff”, het historische pand, in hartje Antwerpen, vanwaaruit hij het communicatiebureau Com-Fort runt.
De media kennen voor deze gewezen kranten- en televisieman geen geheimen. Als ex-journalist en als geboren netwerker zet hij zijn talenten met enthousiasme in voor klanten uit de meest uiteenlopende sectoren. Bart is pas tevreden als hij zijn klanten Sterk in Communicatie maakt. Zoek dus niet verder vanwaar de naam Com-Fort komt. Klanten uit de meest uiteenlopende sectoren (haven, bouw, advocatuur, non-profit, automobiel, scheepvaart, IT, voedingsindustrie, ...) bevestigen het graag.
U heeft een communicatievraag?